Το σοβαρό οξύ αναπνευστικό σύνδρομο που προκαλεί ο ιός SARS-CοV-2 αποτελεί σημαντική απειλή για τον παγκόσμιο πληθυσμό με τεράστιες κοινωνικο-οικονομικές επιπτώσεις. Η δημιουργία μακροχρόνιας ανοσίας είναι σημαντική για τη μείωση του ρυθμού μετάδοσης του ιού και αποτελεί τον στόχο ανάπτυξης εμβολίων.
Η διερεύνηση των μηχανισμών που προκαλούν ανοσολογική απόκριση έναντι του SARS-CοV-2, θα οδηγήσει στον σχεδιασμό αποτελεσματικών εμβολίων για την αντιμετώπιση της πανδημίας. Τα τρέχοντα εμβόλια έχουν ως στόχο την παραγωγή αντισωμάτων με βάση το αντιγόνο της πρωτεϊνης spike του ιού. Όμως, ο ρόλος των Τ-κυττάρων μνήμης δεν έχει διευκρινιστεί.
Σε πρόσφατες εργασίες στο Science, Translational Medicine και Nature, Immunology η ερευνητική ομάδα της Juliane S. Walz μελέτησε τη χυμική και κυτταρική ανοσία, συγκεκριμένα την παραγωγή αντισωμάτων και Τ-κυττάρων έναντι του ιού SARS-CοV2. Στη μελέτη συμμετείχαν 52 εθελοντές με SARS-CοV-2 για περίοδο παρακολούθησης 6-8 μήνες μετά τη μόλυνση.
Κατά τη διάρκεια της παρακολούθησης παρατηρήθηκε προοδευτική μείωση των αντισώματα έναντι της πρωτεΐνης spike (δηλαδή του αντιγόνου του ιού στο οποίο βασίζεται η παραγωγή των πιο σημαντικών σημερινών εμβολίων). Τα επίπεδα των αντισωμάτων έναντι του νουκλεοκαψιδίου παρέμειναν σταθερά. Αντίθετα, παρατηρήθηκε ότι η απόκριση των Τ-κυττάρων (και συγκεκριμένα των CD4+) παρέμεινε σταθερή και συχνά ο πληθυσμός τους βρέθηκε αυξημένος γεγονός που αναδεικνύει τη σημασία της κυτταρικής ανοσίας, συγκριτικά με τη χημική (παραγωγή αντισωμάτων). Επίσης παρατηρήθηκε, όπως έχει ανιχνευθεί και σε διάφορες άλλες ιϊκές λοιμώξεις, η ποικιλομορφία των Τ-κυττάρων. Δηλαδή, εντοπίστηκαν πολλαπλοί αντιγονικοί, πεπτιδικοί επίτοποι του ιού που αναγνωρίζονται ως αντιγόνα από τα Τ-κύτταρα που δείχνουν να είναι πολύ σημαντικό για την επίτευξη μακροχρόνιας κυτταρικής ανοσίας.
Συμπερασματικά, τα αποτελέσματα των ερευνών αυτών είναι υποσχόμενα προτείνοντας ότι για την επίτευξη ανοσίας πληθυσμού έναντι στον ιό SARS-CoV-2 μπορεί να εφαρμοστεί ανοσοθεραπεία μέσω πεπτιδίων. Δηλαδή, ο σχεδιασμός και παραγωγή εμβολίων μπορεί να προσανατολιστεί στην επίτευξη κυτταρικής ανοσίας η οποία έχει δείξει ότι προσφέρει προστασία για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα (μέχρι και 17 χρόνια στην περίπτωση του SARS-CoV-1) σε αντίθεση με την χuμική ανοσία στην οποία βασίζονται τα τρέχοντα εμβόλια.
Πηγή: www.uoa.gr